ក្នុងទំព័រកាសែតកោះសន្តិភាព ចេញផ្សាយឆ្នាំទី 43 លេង 6950 ចុះថ្ងៃសៅរ៍-អាទិត្យ ទី 08-09 ខែឧសភា ឆ្នាំ 2010 បានចុះផ្សាយពីដំណើរជីវិតរបស់បុរសម្នាក់ ដែលមានអាជីពត្រឹមជាអ្នករើសកំប៉ុងអេតចាយ តែក្លាយជាមហាសេដ្ឋី ។
http://kohsantepheapdaily.com.kh/article/20100508-183341.html
ប្រកាសនេះ មិនបានមានបំណងផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម រឺ រិះគន់អីធំដុំទេ, តែតាមយល់ ចំណងជើងគួរដាក់ថា ៖
“ដើររើសអេតចាយ៣០ឆ្នាំ សន្សំលុយរហូតក្លាយជាសេដ្ឋី”
ដោយមិនគួរដាក់ថា ៖
“ដើររើសអេតចាយ៣០ឆ្នាំ ទីបំផុតជួបប្រទះជោគវាសនាក្លាយជាសេដ្ឋីនឹកស្មានមិនដល់”
ដូច្នេះសោះ, ស្តាប់ទៅដូចជាគាត់រើសបាន រឺជួបនឹងសំណាងដែលធ្វើអោយគាត់ក្លាយជាអ្នកមាន ដែលតាមពិតការដែលគាត់ក្លាយជាអ្នកមាន ក៏ដោយសារការព្យាយាមរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ!
ប្លុកក្មេងស្រែ 
ក្មេងស្រែឈប់រៀននៅ Norton ហើយចាប់អាជីពអ្នករើសអេតចាយដែរទៅ ក្រែងក្លាយជាសេដ្ឋីវ័យក្មេង!
ភារម្យ៖ ប្រហែលជាទាល់តាទៅជាមួយភារម្យឯង បានអាច!
យ៉ា៖ បាទ, ចឹងហើយធ្វើអោយការខំប្រឹងរបស់គាត់ស្តាប់ទៅ ទៅជាមិនមានប្រយោជន៍!
ស្តាប់ទៅក្រែងតែបានជួបកំណប់ !!
ស្មានតែគាត់រើសបានលុយទាំងដុំៗ ! តែគួរឲ្យស្ដាយណាស់ គាត់អត់បានចាយលុយទាំងនោះ ។
អរគុណដែលបានឈាងចូលមកលេង, តែមិនអីរ៉េ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏គាត់បានល្បីឈ្មោះម៉ាពេលដែរ ហេស ហេស…មិនចឹង?
អត្ថបទមួយនេះខ្ញុំបានអាំនលើប្លក់របស់គ្រួវិចិត្រ៣ ៤សប្ដាហ៍មកហើយ គួអោយកោតសរសើគាត់ណាស់។
ខ្ញុំគាំទ្រទាំងស្រុងអោយក្មេងស្រែនិងបងភារម្យទៅរើសអេតចាយទាំងពីរនាក់! ប្រាប់ទុកមុន មិនបាច់បបួល
ខ្ញុំទៅជាមួយទេ 😀
ក្មេងស្រែប្រថុយមុនទៅ! ប្រថុយក្រែងបានមួយ……. អាកន្លែងចុចៗហ្នឹងទុកអោយបងណារិនបំពេញ ព្រោះបងណារិនគាត់ដឹងថាត្រូវបំពេញអីហើយ 😀
គាត់សរសេរខុស កុំប្រកាន់គាត់អី ខ្ញុំស្មានថាដូចរឿង Slumdog Millionair 😀
ភារម្យ៖ បាទ ចាំញ៉ុមទៅសួរណារិន ។ 😀
វិសាល៖ កូនទន្សាយឯង មិនបានទៅជាមួយញ៉ុម និងភារម្យរ៉េ, ចាំតែទទួលទិញទៅ ព្រោះលឺថានៅជប៉ុនហ្នឹង គេពូកែអាខាង recycle អេតចាយហ្នឹងសម្បើមណាស់!
លោកបឿន៖ ស្មានតែចឹងដែរហ្នឹងណា!
រើសអេតចាយ វាមិនងាយមានទេ !
អ្នកមានដោយសារអេតចាយខ្ញុំឃើញភាគច្រើន
គឺគេធ្វើ…ស្អីគេ…. ? អារហន់ នីរហន់ម៉េចទេ…!!!
ចឹង បានមាន!
វាគួបផ្សំនឹងការសន្សំ, ការមានគំនិត, ការប្រថុយផងទេ, ដូចលោកម្នាក់នេះ គាត់មិនមែនមានមកពីការរើសអេតចាយតែ១មុខឯណា, គឺគាត់មានដោយសារគាត់ហ៊ានប្រថុយ ដោយយកលុយដែលសន្សំបានទៅទិញប័ណ្ណភាគហ៊ុន អីហ្នឹង (អត់គាំទ្រសោះអាផ្នែកនេះ!)។
ម៉េចអីចឹង !? តាមពិតទីផ្សារបណ្ណ័ភាគហ៊ុន ឬទីផ្សារមូលបត្រ ល្អតើ… (ដឹងខ្លះៗ…) វាជាប្រភពទុនមួយ ដែលជាទុនវិនិយោគ រយៈពេលវែង ដែលក្រុមហ៊ុន អាចរកបានដោយមិនចាំបាច់បង់ការប្រាក់ច្រើនឲ្យធនាគារផង…
ចំណែករឿងលោកតារើសអេតចាយខឺត ឌីហ្គើមេន (Curt Degerman) វិញ គាត់ជាមនុស្សមានបញ្ញាផ្លូវចិត្ត តែមិនមែនផ្លូវបញ្ញាទេ គាត់នៅមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការវិនិយោគរយៈពេលវែងជាមួយនឹងទីផ្សារមូលបត្រ…
មិនពេញចិត្តត្រង់ថា គាត់ហ៊ាន take risk, ប្រសិនបើការប្រថុយហ្នឹងមិនបានសំរេច មិនវីវរទៅហើយទេហី តា!