នរណាក៏ដឹងថា «នំបញ្ចុក» មិនដឹងជាមានប្រភពមកពីណា 😀 , បើតាមអក្សរសិល្ប គេដឹងថាអ្នកបង្កើតនំប្រភេទនេះ ហើយដាក់ឈ្មោះថា «នំសរសៃ» គឺអ្នកប្រាជ្ញដ៏ល្បីឈ្មោះទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស «ធនជ័យ» ក្នុងអក្សរសិល្បប្រជាប្រិយរឿង «ធនជ័យ» នោះឯង ។
តែបើពេលនេះ មានអ្នកណាម្នាក់មកប្រាប់ខ្ញុំថា នំបញ្ចុកមានកំណើតចេញពីខេត្តកំពង់ធំ នោះខ្ញុំច្បាស់ជឿមិនលែងឡើយ ដោយសារកាលពីថ្ងៃម្សិលម្ង៉ៃនេះ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរទៅលេងខេត្តនោះ ហើយចូលដល់ភូមិមួយឈ្មោះថា ភូមិកងសៅ ស្ថិតក្នុងឃុំ កំពង់ថ្ម ស្រុកសន្ទុក ខេត្ត កំពង់ធំ សំបូរទៅដោយសិប្បកម្មធ្វើនំបញ្ចុក ដែលហាក់ដូចជាអ្នកកោះដាច់ត្បាញហូលផាមួងយ៉ាងដូច្នោះដែរ ។
គ្រប់ផ្ទះសុទ្ធសឹងមានបែននំបញ្ចុកគ្រប់គ្នា ជាពិសេសអ្នកដែលមានផ្ទះនៅជាប់នឹងមាត់ស្ទឹង ដោយក្នុងចំណោម១០ផ្ទះ គេឃើញមាន៦ផ្ទះទៅហើយ ។
សង្កត់ ម្សៅ អោយ ចេញ តាម ប្រលោះ បែន នំ បញ្ចុក
អ្នកភូមិនៅតែបន្តរការធ្វើនំបញ្ចុកបែបបុរាណ រួមមាន កិនម្ស៉ៅដោយដៃ, សង្កត់នំ ដោយកំលាំង, ព្រមទាំងលាងនំបញ្ចុកដោយទឹកស្ទឹងដដែល ។ ខ្ញុំអង្គុយមើលសង្វាក់ ផលិតកម្មយ៉ាងជក់ចិត្ត រហូតដល់គិតឃើញថា មិនមានអីចំលែកដែលបុណ្យដែលខ្ញុំចូលរួមនេះ មិនបម្រើបបរជាអាហារព្រឹក តែបែជាប្រើសម្លការីនំបញ្ចុកទៅវិញ! 😀
ម្ស៉ៅ នំ កំពុង ប្រជ្រៀត គ្នា ចេញ តាម ចន្លោះ បែន ដែល បង្កើត ជា សរសៃតូចៗ តាម អ្វី ដែល អ្នក ធ្វើ ចង់ បាន
បន្ទាប់ពីការសង្កត់នំអោយចេញមកហើយ គេត្រូវស្ងោរនំអោយឆ្អិន សឹមយកវាទៅត្រាំក្នុងទឹកត្រជាក់ ។
កំពង់ ប្រប នឹង មាត់ ស្ទឹង ជីនិត សម្រាប់ ចុះ ទៅ ត្រាំ នំបញ្ចុក
ចាប់ ជា ចង្វាយ បន្ទាប់ ពី ត្រាំ ក្នុង ទឹក ត្រជាក់រួច
អ៊ុំស្រីដែលកំពុងចាប់នំជាចង្វាយបណ្តើរ បាននិយាយប្រាប់បណ្តើរថា កាលពីមុន (មិនដឹងមុននឹងពីកាលរ៉េ) នៅប្របនឹងមាត់ស្ទឹងមានកំពង់សាងពីថ្មធំមួយសម្រាប់អោយអ្នកភូមិទាំងអស់ប្រើប្រាស់រួម ក្នុងការដងទឹកប្រើប្រាស់ តែគោលបំណងធំ គឺការធ្វើនំបញ្ចុកនេះឯង ។ ប្រហែលមកពីបែបនេះហើយ បានជាឃុំនេះត្រូវបានហៅថា «ឃុំកំពង់ថ្ម» ។
ប្លុកក្មេងស្រែ 
ញាំៗ កូពោះក្រូកៗ !
ដាក់រ៉ូវបង!
So Hungry this morning, Cuz hurry to get to work…
ហ្នឹង! ហើយម៉េចមិនរកអីដាក់តិចរ៉ូវ?
ញ៉ុមតែងប្រកែកជាមួយថៃញយដងព្រោះនំបញ្ចុកហ្នឹង ភាសាថៃគេហៅថានំជីន ប្រែថានំចិន ញ៉ុមប្រាប់ថាមិនមែនបស់ចិនរ៉េ ជារបស់ខ្មែរ ចិនជាអ្នកយកបស់ខ្មែរទៅ។ គេឆ្លើយថាគេហៅតាមដូនតាគេតាស…កប់យោបល់
កុំឆ្ងល់ជាមួយពួកហ្នឹង! អត់ប៉ាយោជន៍ហេហ!
ចុះអេណាមិនព្រមនិយាយថា ដូនតាអ្នកអែងកើតក្រោយនំនេះទៅទៀត.
ដដែលៗកាន់តែវែងឆ្ងាយ ញ៉ុមធ្លាប់ប្រាប់តាំងពីសម័យកាលទៀត តែពួកហ្នឹងក្បាលរឹងណាស់ តាថាម៉េចគឺចឹងហើយ ម៉្យាងជាទម្លាប់របស់គេផង
ងាប់? យក ទៅត្រាំក្នុងទឹកស្ទឹង ហ្មង?
ហ្នឹង! ញ៉ុមញ៉ាំអាហ្នឹងដូចតាគ្នាហ្នឹង!
ង៉ាញ់ បាញ់ ង៉ាយ!
Nice post. You can view this tale at http://www.cambosastra.org/?p=2016. Cheers,
គេហៅប៉ែន មិនមែនបែនទេ។
ញ៉ុមអ្នកអាពង់ធំណ៎ា។
យាយខ្ញុំប្រាប់ថា អាហ្នឹងគេហៅ «បែន» តែមិនដឹងហៅថា «ប៉ែន» ឬ យ៉ាងណា ព្រោះខ្ញុំអ្នកស្រុកអំពេញរ៉េ! ហេសហេសហេស
រួចនំបញ្ចុកហ្នឹងគេញ៉ាំឱ្យឆ្ងាញ់ទាល់តែអង្គុយបែបនេះ៖
http://www.chanbokeo.com/index.php?gcm=1411&grid=128618>op=5193
អ្នកមីងច័ន្ទបូរណ៍គាត់បានចែករំលែករឿងនេះទុកឱ្យគ្រប់គ្នាគិតពិចារណា។
រួចខ្ញុំឆ្លៀតរករូបអ្នកញ៉ាំនំបញ្ចុកអង្គុយបែបហ្នឹងដាក់ក្នុង ហ្វេសប៊ុករបស់ខ្ញុំដែរ។ ពេលនេះជួបហើយ។
ប្រសើរណាស់! រកអុសប្រទះស្មៅស្ងួតតែម្តងហើយណ៎! ខ្ញុំអានរួចហើយ ពិតជារំភើបចិត្តណាស់! ក៏ដូចអ្នកស្រុកខ្ញុំចឹង, មិនថាបុណ្យទានតូចធំប៉ុនណា តែអ្នកស្រុកទាំងអស់ចូលរួមជួយគ្នាសស្រាក់សស្រាំតែម្តងហើយ! នៅពេលខ្ញុំជួបគេធ្វើនោះ គេគ្រាន់តែធ្វើហើយលក់ជានំបញ្ចុក តែមិនលក់ជាមួយទឹកសម្លរទេ បើមាននោះខ្ញុំនឹងថតរូបផ្ញើរមកដែរហើយ!
Thank you…
មើលពីរបៀបធ្វើសង្កត់ដាក់ទឹកក្តៅហើយដល់ពេលលាងយកទៅលាងទឹកទន្លេ..មិនដឹងទេថាទន្លេហ្នឹងស្អឺៗក៏មានដែរ….ខ្ញុំក៏ឆ្ងល់ដែលម៉េចក៏ជនជាតិយើងសាំនឹងរបស់គគ្រិចនេះបាន….ហួបហើមានរាគមានមួល…ណាស់ហើយរក្សារបស់បុរាណក៏ត្រូវគិតពីសុខភាពរបស់អ្នកហូបដែរ…បើលាងទឹកអណ្តូងវិញវាមិនឆ្ងាញ់រឺយ៉ាងម៉េចណ៎?
តាមញ៉ុមសង្កេត ស្រុកហ្នឹងអត់សូវមានអណ្តូងទេ, ប្រហែលគាត់មិនបានគិតពីការរក្សារបស់បុរាណទេ តែធ្វើតាមទម្លាប់ច្រើនជាង